Respect voor Kayleigh? Soms haat ik sociale media

Pesten valt niet goed te praten en berokkent enorme schade toe aan mensen die vaak al in een moeilijke situatie zitten. Het was een logische reactie van de moeder van Kayleigh om het filmpje waarin haar dochter werd gepest op haar Facebookaccount te zetten, om zo aan te tonen hoe wreed kinderen tegenover elkaar kunnen zijn. Maar ik denk, of ik hoop, dat ze niet achter de dingen staat die nu aan het gebeuren zijn onder het mom van ‘Respect voor Kayleigh’.

Er is een Facebookgroep opgestart waarin mensen Kayleigh kunnen steunen. Een mooi gebaar, ware het niet dat daarop ook het facebookprofiel van “hoofdpester” Kacey wordt gedeeld, samen met haar telefoonnummer, huisadres en foto’s die versierd worden met beledigende teksten vol spelfouten. “Sgaam u eigen Kind!! Ga en leven zoeken! Nu heeft ze geen praat meer.” (sic)

Pestgedrag beantwoorden met pestgedrag.

Het lijkt onschuldig, moedig en zelfs maatschappelijk correct om op te komen voor een pestslachtoffer, maar op deze manier natuurlijk niet. Al diegenen die pesters beledigen, uitschelden, bedreigen, zelfs aansporen om zelfmoord te plegen via een gemakkelijk medium als Facebook, zijn zelf geen haar beter.

Tieners blijven tieners. Ze verdienen bijna altijd een tweede kans. Zeker in dit geval. Het is niet fair om onder het excuus van “het opkomen voor een pestslachtoffer” het leven van een ander meisje kapot te maken, te stalken en voor eeuwig te brandmerken.

Er worden dagelijks kinderen gepest. Hier wordt wat ruchtbaarheid aan gegeven, maar op 1 september gaat het leven van kinderen die niet graag naar school gaan omdat ze gepest worden gewoon verder.

Het is opmerkelijk (gemakkelijk) dat de school in kwestie terechtkomt in een mediastorm en dan aankondigt de pesters van school te sturen en zich daarmee van elke verantwoordelijkheid lijkt te ontdoen. Feit is wel dat deze school er niet in slaagde het pestgedrag tijdig op te merken en er iets aan te doen.

Dát is het probleem en daar zou het debat over moeten gaan. Over hoe we pestgedrag eerder kunnen opsporen binnen scholen en niet laten ontsporen. Over hoe we een oplossing kunnen zoeken voor beide partijen waarbij de pester een ernstige sanctie krijgt en de gepeste opnieuw aanvaard kan worden door een groep.

Een publieke schandpaal creëren kan onmogelijk een oplossing zijn voor een pestprobleem, tenzij je op een ongelofelijk kortzichtige manier de pesters wil terugpakken.

Media moeten terughoudend omgaan met foto’s, beelden en namen van minderjarigen. Op sociale media is er geen enkele norm, regelgeving of zelfs maar een corrigerend- of controleorgaan voor als het grondig fout loopt.

Het loopt nu grondig fout. En bij wie kunnen we terecht om er iets aan te doen? De facebookpolitie? Het kwaad is geschied.

Soms haat ik sociale media.