Met NewsMonkey krijgt Vlaanderen midden december zijn eerste digital-only nieuwsmerk voor een breed publiek. Gratis. Met hun aanbod —Buzzfeed-achtige lijstjes, gemixt met nieuws en achtergrond— had een betaalmodel waarschijnlijk ook niet gewerkt.

Het is hoog tijd dat de klassieke krantensites worden uitgedaagd door een nieuweling. De Vlaamse kranten zaten online al veel te lang in een luxepositie waar ze in Nederland alleen van konden dromen. Daar legt een onlinemedium als NU.nl de krantensites al sinds 1999 het vuur aan de schenen. Het gebrek aan online innovatie heeft de Vlaamse media zeer gedaan. Onze kranten zijn beter dan ooit, maar de bijhorende websites lopen hopeloos achter.

Het stoort me wel dat NewsMonkey vertrekt vanuit zo’n negatief uitgangspunt. Kranten hebben afgedaan, “hoofdredacteuren beslisten maar wat u moet lezen” en vandaag bootsen de opgezette paywalls “het comfortabele monopolie van papieren kranten” na. Tsja.

Er zijn weinig tot geen intelligente praatprogramma’s te zien op de Vlaamse televisie, maar ik durf toch te stellen dat Reyers Laat tot die categorie behoort.

Het was dan ook tenenkrommend toen ik er gisteren Ben Rottiers (Pol uit FC De Kampioenen) en traumapsycholoog Erik De Soir op een nogal tendentieuze manier GTA V zag neersabelen. Net als in Hautekiet een dag eerder mochten ze hetzelfde bange betoog afsteken. En Lieven Van Gils ging er gezellig in mee.

“We moeten dit soort spellen verbieden, of er tenminste in censureren.” Daarbij hoorden ook enkele argumenten, die bij momenten wel hout sneden.

Maar dat betoog is niet nieuw. Het komt bij elke release in de spelreeks terug en komt altijd wel aan bod als een gek als Hans Van Themsche of Anders Breivik weer eens onschuldige slachtoffers maakt en zo’n spel bij hen thuis wordt teruggevonden.

Als tegenpartij geen communicatiewetenschapper of gamejournalist die een en ander had kunnen kaderen. Neen, Ian Thomas mocht het spel komen verdedigen. Hoewel ik stijf van bewondering sta voor de tienerzanger (hij schopte het tot de finale van de Grote Sprong!), hij was gewoon niet de juiste gast op de juiste plaats.

Uiteraard heeft De Soir een punt. Te jonge kinderen zouden dat spel niet mogen spelen. Het is te gewelddadig en ik ben er zeker van dat achtjarige kinderen zo’n spel niet kunnen plaatsen. Maar dat een acteur uit FC De Kampioenen zomaar even zonder enige weerklank kan komen zeggen dat het spijtig is dat de makers van GTA “niet creatiever” zijn, omdat “een spel met humor even goed zou verkopen”, is bijzonder ongelukkig. “Dat vraagt natuurlijk wel iets meer inspanning. Dit is gemakkelijk”, alsnog de acteur, verwijzend naar al het geweld. Dat terwijl maker Rockstar Games waarschijnlijk de creatiefste gamestudio ter wereld is die met Grand Theft Auto de meest satirische (want ook dat is humor, Ben) spellenreeks heeft gemaakt die er bestaat.

Weet je wat pas écht gemakkelijk is? Kijkers choqueren door het tonen van een uit de context getrokken folterscène om daar een veel te vooringenomen en eenzijdig “debat” over te voeren.

Zet daar dan toch een Joost Vandecasteele tegenover. Hij bestempelde het spel in De Standaard als kunst en heeft hoe dan ook interessante dingen te zeggen voor beide kampen.

Niet zo lang geleden zat ook het ego van Cain Ransbottyn in de studio. Hij mocht er als “notoire hardrijder”, zonder concrete aanleiding, met een Limburgse politierechter een wat oppervlakkig debat voeren over overdreven snelheid. Uiteraard werd hij meteen keihard onder tafel gepraat. Dat is jammer, want ook voor zijn argumenten viel soms iets te zeggen. Ja, de kwaliteit van onze wegen is slecht, en ja, daar zouden verkeersslachtoffers door kunnen vallen. Maar wat is zo’n uitspraak waard uit de mond van zo’n arrogante zak? Op die manier maken de programmamakers het debat dood nog voor het is begonnen.

Ik ga Reyers Laat niet vertellen hoe ze televisie moeten maken. Ik kan het zelf niet beter en ik weet ook niet welke visie ze nastreven. Maar ik verwacht van het enige praatprogramma dat ertoe doet wél serieuze debatten met nauwkeurig gekozen gasten die weten waar ze over praten en op een constructieve manier met elkaar in de clinch durven gaan. Alles kan beter. Toch?

Op 3 april lanceert Telenet zijn nieuwe Yelo-interface voor digitale televisie. Wie een trage, oude HD Digicorder huurt en de overstap wil maken, moet zijn digidoos inruilen voor een nieuwe versie. Daarvoor betaal je wel een “eenmalige omruilkost” van 39 euro.

Gelukkig gaat het volgens een persbericht om minder dan de helft van alle digitale tv-klanten. Nou… als je in december 2012 meer dan 1,5 miljoen van die klanten had, zijn er dat dus niet bepaald weinig.

Je gaat dus nog eens 39 euro vragen aan je trouwste klanten, die als eersten intekenden op digitale tv en daardoor nu al minstens een jaar opgezadeld zitten met een trage digidoos die te veel verbruikt en slecht werkt. Terwijl je van elk van die mensen al zeker 145 euro (12 x € 8 huur + € 49 activatiekost) hebt gekregen.

In mijn gedachtenstroom hebben die huurders gewoon recht op een product dat goed werkt. Iets dat ze nu niet hebben omdat Telenet te gierig was om twee jaar geleden al te investeren in snelle, energiezuinige boxen.

Binnen ons gezin huren we nu twee HD digicorders (een snelle en een trage). Om die tweede erbij te nemen hebben we destijds zelfs nog eens 49 euro “activatiekost” moeten dokken. Jaartje digitaal tv-kijken kost ons dus 196,80 euro (2 keer 12 x € 8,20 “geïndexeerde” huur). We doen er maandelijks nog eens € 21,55 bij voor Prime. Dat is samengeteld 454,60 euro voor een jaar tv-kijken, uiteraard exclusief auteursrechten, abonnements- en activatiekosten. Door het maken van die pijnlijke optelsom kan ik alleen maar besluiten dat we allesbehalve slechte Telenetklanten zijn.

Maar genoeg is genoeg. Wanneer komen ze in Mechelen met een volgend model waar je wéér 39/49 euro “omruilkost” voor moet neertellen? Is dit dan echt de manier waarop Telenet zijn trouwe klanten – waar je het meeste aan verdient – bedankt?

Shame on you.

Ik vraag mij echt af hoelang het nog zal duren vooraleer Telenet door het grote publiek in plaats van het sympathieke Vlaamse telecombedrijf zal aanzien worden als een geldvretende Amerikaanse cashcow. Niet in het minst nu vrolijke Nederbelg Duco Sickinghe plaats moet ruimen voor een gladde Australiër.

Liberty Global dankt alvast zijn trouwste klanten voor hun gulle bedrage van 39 euro. En anders blijf je toch gewoon met die trage, energievretende digidoos zitten? Die 8,20 euro komt maandelijks toch maar mooi op hun rekening.

Update: in een reactie op Twitter belooft Telenet in de loop van volgende week een “uitgebreid antwoord” te geven op deze blogpost.

Vorige week schreef ik voor Media.com in De Morgen een artikel over de sterke toename in het illegaal aanbieden van Vlaamse tv-programma’s en de onmacht van de tv-zenders om daaraan iets te doen. Vandaag breide De Tijd daar een vervolg aan. De Vlaamse zendergroepen VRT, VMMa en SBS dienen samen een klacht in tegen de onbekenden achter het twitteraccount @showgemist, dat links naar zulke illegale torrents online zet.

Ook al zat het eraan te komen (de dag van publicatie kreeg ik een telefoontje van een VMMa-juriste die mijn bron wou kennen), dit heb ik eerlijk gezegd niet gewild.

Grappig om te zien dat Vlaamse tv-zenders nu voor de eerste keer samen ten strijde trekken om die ene aanbieder neer te halen. Morgen kan een andere @showgemist opstaan en in tussentijd wordt het onderliggende probleem genegeerd.

De consument van vandaag wil programma’s bekijken waar en wanneer hij wil. Of dat nu op een televisietoestel, laptop of iPad is. Dat zou al een tijdje duidelijk moeten zijn en verklaart ook het grote en toenemende succes van uitgesteld kijken, een fenomeen dat door de tv-zenders overigens nog altijd geminimaliseerd wordt.

Het is aandoenlijk om te zien hoe de zenders nu samenwerken voor deze strafklacht, maar er niet in slagen hun krachten te bundelen om een antwoord te formuleren op uitgesteld kijkgedrag.

De gegevens van 1,5 miljoen NMBS-klanten zijn gelekt. En dat is een veel groter probleem dan wij denken.

Dat dit zomaar kon gebeuren is al bedroevend. Maar de manier waarop de NMBS met deze situatie omgaat is nóg bedroevender.

De NMBS ondernam via twitter weliswaar een minieme poging tot het aanbieden van verontschuldigingen, op zijn website is van enig excuus geen sprake. Integendeel, het spoorbedrijf gaat direct in de verdediging en minimaliseert het datalek. Het gaat om “een gedeelte” van het klantenbestand (anderhalf miljoen! anderhalf! miljoen!) dat maar “een heel korte tijd” beschikbaar zou zijn geweest (in werkelijkheid ging het om bijna een maand). Het zou bovendien enkel zichtbaar zijn voor wie “geavanceerde kennis heeft van zoekmachines”. Een geruststellende gedachte: je opa kon de gegevens niet raadplegen.

Ingenieur Frederic Jacobs kwam ook in bezit van de lijst en begon als reactie met de website SNCB Leak Check waarmee klanten van de NMBS kunnen controleren of ze getroffen zijn door het datalek. Een initiatief dat ik toejuich. Het kwaad is toch al geschied. Als de NMBS zelf geen moeite doet om de slachtoffers op de hoogte te brengen, dan moeten de klanten elkaar maar helpen. Na het invullen van je naam kun je 1) zien of je al dan niet getroffen bent en 2) welke gegevens er dan precies gelekt zijn (adres, telefoonnummer,…). Echt privacygevoelige info wordt niet getoond: je kunt nooit daadwerkelijk een adres of nummer zien. Ik sta alvast op de lijst.

De reactie van de NMBS op dat initiatief, onder meer op De Standaard Online, spreekt boekdelen.

“We nemen daar akte van, maar wijzen erop dat elke verspreiding van privégegevens illegaal is. We zijn nog volop bezig met het onderzoeken van onze juridische opties.”

Dat NMBS op een goedbedoeld burgerinitiatief onmiddellijk aanvallend en met zoveel bravoure reageert, tart werkelijk elke verbeelding. Een bedrijf dat dagelijks duizenden verkopen verricht, door zijn eigen onkunde ruim een anderhalf miljoen klantengegevens te grabbel gooit en dan nog met zo’n grote mond vol arrogantie durft dreigen met juridische stappen? Dat kan alleen een overheidsbedrijf zijn. Hilarisch ook dat het nog even bevestigt dat wat het zelf eerder gedaan heeft, volledig illegaal is.

Nog maar eens een mooi bewijs van hoe ongecontroleerd onlinenieuws vandaag de wereld in wordt gestuurd en vooral: hoe journalisten er maar op los veronderstellen zodat het toch maar in een “verhaal” zou passen.

Vandaag pakte HLN.be en daarmee ook demorgen.be uit met het nieuws dat de website van Sharia4Belgium was aangepakt door hackers en doorverwees naar de Wikipediapagina van ‘The Second Sex’. Mooie follow-up ook, want die “hack” moest uiteraard wel te maken hebben met hun reactie op de korte rokjes in Brussel. Dat er massaal geklikt wordt op artikels over Sharia4Belgium is vanzelfsprekend een mooie surplus. Schouderklopje voor de auter.

Alleen… Dat klinkt als een artikel waar Knack.be begin juni – máánden geleden – ook naïef mee uitpakte. Alleen was de website dan uiteraard gehackt als een reactie op de niqabrellen in Molenbeek.

Het klopt bij geen van de twee. De domeinnaam sharia4belgium.be is nooit in het bezit van de organisatie geweest. Er bestaan vrij eenvoudige tools om dat te verifiëren.

De enige juiste uitleg is dat iemand de domeinnaam heeft geclaimd om om te leiden naar een zelfgekozen pagina. Maar echt nieuwswaardig is dat natuurlijk niet.

Pesten valt niet goed te praten en berokkent enorme schade toe aan mensen die vaak al in een moeilijke situatie zitten. Het was een logische reactie van de moeder van Kayleigh om het filmpje waarin haar dochter werd gepest op haar Facebookaccount te zetten, om zo aan te tonen hoe wreed kinderen tegenover elkaar kunnen zijn. Maar ik denk, of ik hoop, dat ze niet achter de dingen staat die nu aan het gebeuren zijn onder het mom van ‘Respect voor Kayleigh’.

Er is een Facebookgroep opgestart waarin mensen Kayleigh kunnen steunen. Een mooi gebaar, ware het niet dat daarop ook het facebookprofiel van “hoofdpester” Kacey wordt gedeeld, samen met haar telefoonnummer, huisadres en foto’s die versierd worden met beledigende teksten vol spelfouten. “Sgaam u eigen Kind!! Ga en leven zoeken! Nu heeft ze geen praat meer.” (sic)

Pestgedrag beantwoorden met pestgedrag.

Het lijkt onschuldig, moedig en zelfs maatschappelijk correct om op te komen voor een pestslachtoffer, maar op deze manier natuurlijk niet. Al diegenen die pesters beledigen, uitschelden, bedreigen, zelfs aansporen om zelfmoord te plegen via een gemakkelijk medium als Facebook, zijn zelf geen haar beter.

Tieners blijven tieners. Ze verdienen bijna altijd een tweede kans. Zeker in dit geval. Het is niet fair om onder het excuus van “het opkomen voor een pestslachtoffer” het leven van een ander meisje kapot te maken, te stalken en voor eeuwig te brandmerken.

De Vlaamse Oh Oh Cherso zal het scherm niet halen. “Het past niet bij het imago van 2BE”, klinkt het in een van hun droogste persmededelingen ooit. Maar welk imago dan?

Dat van ‘oh oh, we zien dat een Nederlandse realityserie bij ons scoort op YouTube, we zullen het maar snel aankopen’? Dat van ‘oh oh, zou het niet leuk zijn om daar een eigen versie van te maken en iedereen te teasen’? Dat van ‘oh oh, dat programma is wel heel vulgair, we zullen het als reclamevoer gebruiken tijdens de zomermaanden’? Dat van ‘oh oh, de meesten hebben nu toch geschreven dat we het programma afvoeren, dan kunnen we het evengoed doen’?

2BE heeft géén imago. Op dit moment loopt amper een programma dat daar exclusief te zien is en dat de zender typeert of definieert.

Geen flauw idee wie ze willen bereiken. Vtm-kijkers die op 2BE willen zien welk humorprogramma een jaar later op hun scherm zal komen? Jongeren die de populaire Amerikaanse series waar ze zo graag mee uitpakken al lang gedownload hebben?

Op 11 januari verscheen in De Morgen een interview met Maggie De Block. Ze had net een maand tijd gehad om haar dossiers te blokken en de krant was van plan haar eens op de rooster te leggen.

Bleek haar dossierkennis helemaal niet wat ze moest zijn. Ze versprak zich ook, verschillende keren. Ze gaf onjuiste cijfers en zei dat immigrantenkinderen uiteindelijk terechtkwamen in gangbangs. Dat laatste was een pijnlijke verspreking die journalisten in een uitgeschreven artikel meestal zouden weglaten. In dit geval niet omdat de journaliste waarschijnlijk vond dat die uitspraak (mijn inziens terecht) iets aantoonde over de kunde van De Block en de gehele conclusie over Maggie De Block versterkte. En ook al had ik graag gezien dat dit een tv-interview was geweest, het was een kleine quote uit een lang interview.

Als Humo deze week vragen stelt bij dat bewuste interview, kiest Maggie De Block er niet voor om de conclusie over het gebrek aan dossierkennis te ontkrachten, maar wel om dat van die gangbangs goed te praten:

“Ik heb het tijdens dat gesprek over ‘gangs en bendes’ gehad en die journaliste heeft daar ‘gangbangs’ van gemaakt. Alsof ik het verschil niet ken. Ik heb die dag drie interviews gegeven – één aan een Franstalige krant en twee aan een Vlaamse krant. Alleen in De Morgen blijk ik er niks van te kennen. Moet je zulke journalistiek nog serieus nemen?”